Victoire Magistrale!

We schrijven 17 december 2018, Prof. Dr. Ir. Van Lint sportweek. Een Jeu de Boulesvereniging die zijn horizon verbreedt en zich als verf mengt op het palet der sporten. Waar wij als vereniging toch zeker streven naar het vergroten van onze naamsbekendheid, ging het meteen mis. Een niet nader te noemen bestuurslid had moeite om zijn eigen naam niet te verwarren met onze teamnaam. Onze verbazing was dan ook groot, toen ons ter oren kwam dat we niet de naam der vereniging droegen, maar ook onder de naam Rick Raessens was iedereen bereid zijn beste beentje voor te zetten. De leden, die in grote getalen aanwezig waren, waren hongerig. Het basketbal- en tschoukbaltoernooi moesten dan ook voer worden voor de ESJ. Al snel bleek het dat we ons niet alleen op een strakke grindbak thuisvoelen, maar ook op de sportvloer met daarop een wirwar van lijnen. Dat deze lijnen behoorlijk verwarrend kunnen zijn werd snel duidelijk tijdens het tschoukballen. De spelers hadden zichtbaar moeite met het niet betreden van de zogenoemde ‘emmer’. Ook zonder dat de regels ook maar één moment echt duidelijk waren, hetgeen wij de scheidsrechters heus niet kwalijk nemen, toonde de ESJ zich heer en meester. In de poulefase werden te tegenstanders met speels gemak aan de kant gezet, onder vertoon van het betere gooi en smijtwerk. Hoewel de ballen iets groter waren dan wij gewoon zijn, leverde dit geen problemen op en zo stoomden wij vrij makkelijk door naar de finales, die de donderdag erna plaats zouden vinden. Een snelle blik op de ESJ leert je dat de mannen behalve een soepele pols ook beschikken over een dusdanige lengte dat we onze prestaties tot boven de wolken zouden moeten kunnen brengen. Deze lengte kwam dan ook zeer zeker goed van pas bij het basketballen. Net als bij tschoukbal werd er in de poule wedstrijden vrij weinig weerstand geboden door de zichtbaar geïntimideerde tegenstanders. Het hooghangende netje bleek een aanzuigende werking te hebben op de soepele boogballetjes die weggestuurd werden door de goude handen van de ESJ-leden. Weer werden alle drie de partijen gewonnen. Eindstand: twee finales te spelen op donderdag, twee blaadjes palm in het vooruitzicht, toch? Er werd vast een klein voorschot genomen op de overwinning in de kantine van het SSC, waar nog de nodige boissons alcoolisées zijn weggetikt. Hierna keerde men huiswaarts om nog even te genieten van de groentetuin van pief paf Palf.

Donderdag werden we weer vroeg en op en top fit verwacht op het SSC. Om onze prestaties kracht bij te zetten richtten we ons niet meer op het bier, maar op de vins rouges. Met paars uitgeslagen gebit vertrok men naar de basketbalfinale. Wat men daar aantrof was geenszins een opluchting. Dat Michael Jordan Eindhoven heeft kunnen vinden mag een wonder heten. Het ESJ kon helaas geen vuist maken tegen de opgetrommelde NBA all-stars. We zullen maar zeggen dat het kwam door onze licht beschonken toestand. Gelukkig hadden we nog een kans om onszelf te bewijzen. In de halve finale tschoukbal bleek een of ander knorrig dispuutje van een of andere vereniging onze tegenstander. Van onderschatting was echter geen sprake, want er werd zeker niet met de Franse slag gespeeld. De trampoline werd meerdere malen aan de gallemiezen gesmeten, maar gelukkig leverde dit genoeg punten op om door te stomen naar de finales. Dat het een heet partijtje zou worden werd al snel duidelijk. Het vuur in de ogen bij beide teams was onmiskenbaar. Maar wie zouden er aan de haal gaan met de Palmtroffee? De atleten van de ESJ, of de jongetjes van Intermate? De magere jongetjes van intermate zouden door de kleinste opening moeten passen, maar de verdeding van de ESJ bleek een solide muur. Vanuit deze onneembare vesting werd er soepel opgebouwd om tot scoringskansen te komen. De wedstrijd dreigde te escaleren en werd ontsierd door onnodige overtredingen. Voor een Ippon kreeg je helees gaan punten. Na wat kleine speldenprikjes van Intermate toonde de ESJ wie er de baas was. Na flitsend voetenwerk werd er twee maal achtereen gescoord. Deze voorsprong werd niet meer uit handen gegeven en zo kroonde de ESJ zich de kampioen. Voor het plaatsvinden van de prijsuitreiking werd de Jury erop gewezen dat wij wel graag genoemd worden bij onze volledige naam, de Eindhovense Studenten Jeu de

Boulesvereniging Balletair. Hier werd, naar ons genoegen, gelukkig gehoor aan gegeven. Na uitreiking van onze dik verdiende prijs, werd deze Victoire Magistrale gevierd tot in de late uurtjes. Er zal nog lang over nagepraat worden, maar nu gaan we weer verder met de dingen waar we echt goed in zijn, Lekker Ketsen!